Wat is coaching?

Wat is coaching? De International Coaching Federation definieert coaching als het proces om het interne vermogen of zelfbewustzijn van een cliënt relevanter te maken voor de huidige prestaties van de cliënt. Aangezien een cliënt dus bijna altijd een goed idee heeft van wat hij of zij doeltreffender kan doen, is het een goed idee voor de cliënt om open te staan voor het verzamelen van feiten en gedachten om te helpen bij het verwerken en verduidelijken van deze kennis.

Coachen is alleen coachen als de cliënt ervoor openstaat, dat wil zeggen, als het individu bereid is gecoacht te worden om zijn of haar prestaties effectiever te ontwikkelen dan hij of zij tot nu toe heeft gedaan. Deze formulering van wederzijdse verantwoordelijkheid is zoals het zou moeten zijn; een cliënt staat open voor het uitgangspunt van het proces van het hebben van een coach om hem of haar te steunen bij verandering, bij het uitdagen van de innerlijke of uiterlijke barrières die hem of haar kunnen verhinderen doeltreffender te presteren.

Informatie en steun is een tweerichtingsproces tussen de coach en de cliënt. Om de cliënt de steun te kunnen geven die hij of zij nodig heeft, moet hij of zij er klaar voor zijn die te ontvangen.

Dit is coaching!

Op precies die manier gebruik ik een coach om me te ondersteunen in het steeds meer mijn eigen grootste coach worden, om me verantwoordelijk te houden voor nieuw gedrag, in het maken van een eerlijkere evaluatie en in het ontwikkelen van een strategisch plan voor de volgende fase van groei die verandering vereist. Door mijn hulpbronnen te vergroten en me in te zetten voor het veranderingsproces, wordt de kans groter dat ik verander als ik ervoor kies om het proces toe te staan zich te ontvouwen.

Coaching staat ook voor jou open!

Door jezelf te leren kennen – je talenten, je kernwaarden, en je levensdoel – kun je gaan nadenken over wat je wilt worden, wat je wilt hebben, hoe je wilt leven en wat je wilt geven. Coaching ondersteunt je in het proces van zelfontdekking en zielsonderzoek. De kracht van het stellen van vragen en met respect naar je geluisterd te worden, is een krachtige aanvulling op het coachingsproces.

Een van mijn cliënten heeft een miljoenenbedrijf opgebouwd door producten te ontwikkelen en te promoten. Ze zal de exacte dag en datum van haar verkoopfeest met me delen. Ik vertelde haar dat dit zou moeten gebeuren, omdat het het hoogtepunt zou zijn van haar 10 jaar durende ontwikkelingsinspanningen. Ze keek me aan alsof ik twee hoofden had en vroeg: “Wat moet ze nog meer leren?”

Ze ging verder met te zeggen, “Ik ben volledig verrast en gevleid dat je er zo over denkt. Maar het is waar. “Wat zegt uw bedrijf hierover?” vroeg ik. Ik ben er zeker van dat we het hier vroeger niet over eens geweest zouden zijn, maar ironisch genoeg staan we er allebei zeker voor open om van elkaar te leren. Het is een nieuw niveau van verbondenheid en wederzijds respect, om op een succesvolle manier samen te komen.

We kunnen veel leren van onze buren.

Wanneer mijn persoonlijke gedachten mij dan van koers beginnen te brengen, moet ik vaak denken aan mijn buurvrouw, de jonge vrouw op de rijenkruk die flyers oefent voor mijn plaatselijke gemaskerde mannenclub. Helemaal ineengedoken, ineengedoken op een bankje in een donkere hoek, helpt zij mee met het verzamelen van visitekaartjes voor haar clubleden, één voor één, terwijl ik ze één voor één afhandel.

Als de flyers binnen zijn, zeggen de suggesties tegen de organisator dat hij door moet gaan naar de volgende persoon en zo gaat het door tot haar team compleet is. Aan het eind van elke sessie worden ook de flyers verzameld, de organisator haast zich naar de volgende persoon, en mijn buurvrouw helpt me bij het tellen. Ze moet altijd het totaal aantal flyers tellen dat we aan haar familie hebben gegeven, omdat we van plan zijn meer te drukken. Maar ik weet zeker dat ze blij is met meer, ze is een geweldige moeder en moeder van zes kinderen en je zou haar routine niet midden in een zin willen onderbreken!

Wat mijn buurvrouw betreft, zij staat waarschijnlijk op mijn nummer vijf, zij is een toegewijd lid van de Anonieme Spirituele Gemeenschap die uitgedaagd wordt om in die top tien te staan. Ik weet zeker dat ze waarschijnlijk niet blij is dat ze nummer vijf is, en hoewel ik niet zou denken dat ze er blij mee is, wil ik haar niet uit mijn gedachten zetten. Per slot van rekening zijn er veel meer van ons die doen wat we willen doen.

Daarom is het een grote troost, nu ik hier vanochtend zit, dat zij, als nummer vijf van drie, nog steeds een open deur voor me openhoudt. Ze wil niet nummer twee zijn, of verantwoording afleggen aan iets anders. Maar ze geniet ervan om mij te helpen het leven in balans te houden, op het juiste spoor te blijven en weer op het juiste spoor te komen als het leven ontspoort, elke dag weer.

De WOW-factor;

Ik vraag me af wat haar echte motivatie is voor de anonieme groep. Wat drijft haar om al die flyers rond te laten slingeren? Een beetje informatie? Dat is toch een gaaf cadeau?